معنی فدیه، دیه

سر بها

سر بها

جان بها

سرب ها

قربانى

سربها

فدیه، نفقه

فدیه

(فِ یِ) [ع. فدیه] (اِ.) نک فداء.

(دِ یِ) [ع. دیه.] (اِ.) خونبها.

دیه. [دَ ی َ] (اِ) صورتی و تلفظی از کلمه ٔ دایه است. داه. دایه: المراضعه، فرزند را دیه دادن. (المصادر زوزنی).
- امثال:
هرچه دیه گوید از درد گوید. (یادداشت مؤلف).
هرچه دیه گوید از در گوید. (مجمع الامثال).

سربهای

مالی که در قبال آزاد شدن کسی پرداخت می‌شود، سربها،
مالی که برای دفع بلا به فقرا می‌دهند،
(فقه) مقدار معینی طعام که فرد بابت روزه‌هایی که در ماه رمضان خورده به فقرا می‌دهد،
(حقوق) مالی که زن در طلاق خُلع به شوهرش می‌دهد،

جانبها، سربها، قربانی

سر بها کریان برخین یشت (اسم) آنچه از مال برای رهایی خود یا دیگری دهند بدل یا عوضی است که مکلف بدان از مکروهی که بوی متوجه است رهایی یابد سربها جمع: فدی فدیات.

118